Je las mij de les, een sententie
die mij deed tuimelen om mijn as;
je beseft niet hoe nieuw dit was,
zo redelijk en boven elke consequentie.

Wij gooiden stenen naar de meester,
waar ons bescheiden buigen paste,
maar aangevuurd door wat verraste,
werden wij geen graad bedeesder.

Het was te groot, laaide hoog, te hoog.
Hoeveel waarheid houdt je droog?
Het helpt dat ik niet kijken hoef.

De as die op mijn tong nasmeulde,
brandde alle schuld uit, dat ik heulde
met je les, die alles ondergroef.

© Danny Habets, 2007, 2011.