Een aarde mist. En licht verkleint
Het perspectief. Het statief groeit aan
Vanaf de bodem; langzaam gaan
Ze naar de maan. De glans verschijnt

Momenten strak. Instinctueel
Verveelt een man zijn donk’re handen;
Hij legt het aan. Langs tranenwanden
Strijkt hij met wanten van fluweel.

Ontknoping wacht. De rijpe nacht
Berooft het dier van zijn verstand.
Hij staat nu aan de andere kant.

De eerste sneeuw bevracht de gracht
Met lente al – een slag vooruit:
Het winterlicht, dat opent, sluit.

© 1991, 2011 Danny Habets