Où est la très sage Heloïs,
Pour qui fut chastré et puis moyne
Pierre Esbaillart à Sainct-Denys?
Pour son amour eut cest essoyne.
(François Villon)

“Weleer” is weliswaar wat ouderwets, maar toch
een treffend woord, een speleding voor even tussen
een gratis lunch, meeslepend leven en het kussen
van jou, je zoetrode mond, liefst vandaag nog.

Maar waar ben jij, waar zijn de vlokken sneeuw van toen?
Je lijkt gedwarreld, verder weg dan ooit, zo wreed
ontluisterd. Wanneer werd het samen zijn te heet?
Ik had het nogmaals, vele malen willen doen!

De zon werd plots te hinderlijk, ze scheen te fel
voor gladgestreken plooien, kijk dan toch hoe snel
de sneeuw verdwijnt, die volle sneeuw van toen, “weleer”.

Nu zijn we uitgestormd, de lucht bedrieglijk klaar,
te kale vissen zwemmen in de vijver daar.
Mochten wij botsen op elkaar, ik deed het weer.

© Danny Habets, februari 2023