Wat onbepaald hier drijft in troebel water
Is nog te dun voor in mijn werknet. Zaten
Er nog maar grijze vissen, school een school,
Onleefbaar nu, maar in dit rot riool.

De weidse kusten zijn nu ranzige stranden
Die langs de zee gaan staan. De stille randen
Zijn niet eens grijs. Kan ik hier herfst vieren?
Het slijkt doordringt de droom in alle kieren.

Modern dromen is geen dromen. Angst
Is zelfs geen angst. En wat duurt het langst,
Of langer, dan de domme eerlijkheid?

Het wachten? Inventieve denkmanieren,
Relaties, zwijgen met de stomme dieren,
Of toch, opnieuw, de zotte werkelijkheid?

© 1992, 2011 Danny Habets