Er is nog een beetje van mijzelf,
zoveel als dat jij weggenomen hebt.

Je laadt mij in, ik laat je gaan,
je hele gang, mijn klein bestaan.

Misschien ben ik niet klaar
voor deze tocht, maar jij gebaart

onophoudelijk. Je zegt: vergeet
niet af te wegen wat je weet,

en denkt, en voelt, en snapt.
“Het is tijd dat je opstapt.”

Dus duik ik onder zonder schroom.
Ik reis eerste klas in mijn droom

© Danny Habets, medio december 2022.